|
فرهنـــــــگـــستان طـــــــالـــــقــان فرهنگی؛اجتماعی؛خبری
| ||
|
در گذشتههای دور، لباس داماد در استان البرز (که بخشی از منطقهی فرهنگی گستردهتر البرز مانند طالقان، ساوجبلاغ و کرج بوده) تحت تأثیر فرهنگ سنتی ایرانی، اقلیم کوهستانی و آداب و رسوم محلی قرار داشت. لباس داماد معمولاً نمادی از اصالت، احترام و گاه وضعیت اجتماعی خانواده بود. در اینجا به برخی ویژگیهای لباس داماد در گذشته اشاره میشود:
۱. لباس مردانۀ سنتی ایرانی دامادها معمولاً از پوشاک محلی مردانۀ ایرانی استفاده میکردند که شامل این موارد بود: - تنپوش (نوعی کت یا نیمتنه بلند)مانند «ارخالق» یا «چوخا» (نوعی پالتو بلند با دکمههای چوبی یا سردستی). - شلوار گشاد از جنس کتان یا پشم، گاه با طرحهای ساده. - کمربند پهن(معمولاً از جنس پارچه یا چرم) که گاه برای بستن شال یا نگه داشتن وسایل کوچک استفاده میشد.
۲. تأثیرپذیری از فرهنگ روستایی و عشایری در مناطق کوهپایهای البرز مانند طالقان یا ساوجبلاغ، دامادها ممکن بود لباسهای مشابه چوپانان یا کشاورزان بپوشند، اما با تزئینات خاص مراسم عروسی، مانند: - کلاه نمدی یا کلاه پوستی در فصل زمستان. - جورابهای پشمی دستباف با نقشهای سنتی.
۳. استفاده از شال و دستار در برخی مناطق، داماد شال بلند (مانند شال کرمانی یا شال سفید) به دور کمر یا روی شانه میبست که نشانۀ احترام و رسمیبودن مراسم بود.
۴. رنگها و تزئینات - رنگهای رایج شامل سفید (نماد پاکی)، مشکی(وقار) و آبی سیر یا سبز تیره بود. - گاهی سوزندوزیهای ساده روی یقه یا سرآستین دیده میشد.
۵. پاپوش (کفش) - گیوه(برای فصل گرما) یا چارق(نوعی کفش چرمی محکم برای زمستان).
۶. تأثیر مراسم مذهبی و باورها در برخی روستاها، داماد تکهای پارچه سبز (نماد امامان شیعه) یا دعانویسیشده به لباسش میدوختند برای دوری از چشمزخم.
تغییرات در دورۀ معاصر با ورود پارچههای شهرنشینی در دوران قاجار و پهلوی، لباس دامادها به تدریج به کت و شلوارهای رسمی یا پیراهنهای سفید با عبای محلی تغییر کرد. [ جمعه نوزدهم اردیبهشت ۱۴۰۴ ] [ 8:24 ] [ مسعود علی شیری ]
|
||
| طراح قالب : بیاتو اسکین | Weblog Themes By : Bia2skin.ir | ||